در روز آخر باران به طور كوتاه در منطقه شيراك باريد ، اما همانطور كه اهالي روستا مي گويند ، محصول زمين هاي آبياري نشده را نجات نداد. باران تنها امید آبیاری آن مزارع بود اما به دلیل گرما و خشکسالی بی سابقه امسال مزارع قبل از برداشت خشک شده بودند. جو کم است ، گندم در گوش خشک است و چمن کم است. اکنون اهالی روستا در حال محاسبه خسارات هستند.
“خوب ، من قبلاً خسارت را اینجا به 140 درام برای 1 تن 200 كیلوگرم جو رسانده ام ، یارانه بود ، دولت آن را داد ، من آن را گرفتم. یکی از اهالی محل می گوید: “از اینجا حدود 130 تا 140 هزار مورد قبل از برداشت بدون کود دهی ، در هر هکتار حدود یک میلیون پول هزینه می شود.”
در روستاهایی که محصولات آبیاری دارند آب آبیاری وجود نداشت. چند روز پیش ، اهالی روستا به مدت 2 ساعت در جاده گیومری – ایروان خواستار آب آبیاری شدند بسته نگه داشته، تأمین کنندگان آب قول دادند که مسئله را به سرعت حل کنند ، اما همانطور که وردان ایکیلیکیان ، رئیس جامعه آزتان ، به “آزاتوتیون” گفت ، آب به بیشتر مناطق کاشته نشده رسیده است. برخی از اهالی روستا که زمین را با وام زراعت کرده اند حتی نمی خواهند خسارت را محاسبه کنند. “خسارت حدود 2 میلیون است و هزینه آب 20-30 هزار درام است.”
“ما دانه ها را به 700 درام خریدیم ، 7 کیلو وزن اضافه نکردیم ، بسیار سوخت. زمینی را هم اجاره کردم ، کاشتم ، 30 هکتار کاشتم ، حتی نمی دانم چقدر است. دیگری می گوید: “من کود را به تنهایی به قیمت 2 میلیون خریداری کردم ، آن را بدتر کردم ، اما چه می توانیم بکنیم؟ شما آن را نمی دهید ، م workثر نیست”.
امسال برای اولین بار جو دوسر در هایکادزور کاشته شد تا علوفه ای داشته باشد اما جو دوسر موفق به رشد طبیعی نشد. “صاحب آمد ، نگاه كرد ، آنها از اینجا حساب كردند ، باید چند توك بیرون بیاید ، او حساب كرد ، اگر برای 10 قطعه 18 هزار درام باید بدهد ، 18 هزار درام را باید فقط برداشت كند. سوخت او ، کار او ننک ببینیم حیوان چه می کند ، فقط این روستایی امروز در یک وضعیت ناامیدانه قرار دارد. “
هملت سرکیسیان از هایکادزور 5 گاو دارد ، او تصمیم گرفت 2 تا از آنها را ذبح کند. “شما 80-100 یونجه می دهید ، به مزارع نگاه می كنید ، هیچ چیز وجود ندارد ، من حیوانات دارم ، 5 ، من تصمیم گرفتم 2 را ذبح كنم ، 3 را نگه دارید تا حداقل 200 یونجه بخریم.”
سیران سمباتیان ، سرپرست اداری هایكادزور در مرز ارمنستان و تركیه ، با جمع بندی سال كشاورزی ، سخنان ناراحت كننده ای ارائه می دهد: آنها “طبیعت” ، انسانیت و رهبری آنها را نادیده می گیرند. “روستاییان از هر طرف مجازات می شوند ، بر روی هر اسب ، ذاتاً توسط مقامات نادیده گرفته می شوند ، زیرا بسیاری حتی نمی دانند که در اینجا دهکده ای وجود دارد ، مردم در اینجا زندگی می کنند ، و این مرز است ، این مرز ترکیه است. در یک کلام ، ما در شرایط خوبی نیستیم ، اما وضعیت ما این است ، این کشور ما ، خانه و مکان ما است. “
