Lragir.am با واروانان اوتیسیان ، عضو هیئت بار بار ملی دموکراتیک مصاحبه می کند
آقای اوتیسیان ، اخیراً مرزبانان روسی در جوامع منطقه تاوش مستقر شده اند. هدف از این کار چیست؟
آنها قبلاً در طاووش مستقر شده اند. روسیه ارمنستان را احاطه کرده است. این در چارچوب محرومیت ارمنستان از ارسخان ، ایجاد کنترل واقعی بر سیونیک ، ایجاد کنترل بر مرزها ، برنامه لاوروف گسترده است. علاوه بر این ، طبق برنامه آنها ، فرایند خائنانه مرزبندی باید آغاز شود ، هدف این است که آنها یک داور م effectiveثر در زمین باشند. به عبارت دیگر ، نه برای تلاش برای تأثیرگذاری بر این یا آن با تماس های مسکو ، بلکه داشتن اهرمی با حضور نظامی آنها برای انجام م effectivelyثر عملکرد آن داور. این فقط یک شغل ترکیبی است.
نیکول پاشینیان بار دیگر در جلسه دولت به موضوع افتتاح ارتباطات منطقه ای پرداخت و خاطرنشان کرد که مذاکرات سه جانبه درباره ارمنستان ، روسیه و آذربایجان ادامه دارد. خطر این روند چیست؟
خطر لغو دولت ارمنستان است. این فرایند روی ریل قرار می گیرد. این به یکباره اتفاق نمی افتد ، روی آن ریل ها گذاشته می شود تا بعداً ارمنستان به ایستگاه بن بست برود. روز قبل ، نیکول پاشینیان در مورد بازکردن جاده ها با ترکیه و اجرای راه آهن صحبت می کرد. به عبارت دیگر ، به دلیل سیاست خائنانه آنها ، ارمنستان به یک بازرسی کاملاً صفر و شفاف تبدیل می شود که کاملاً عاری از استقلال است.
دولت اعلام می کند که ارمنستان در راه گشایش دوران صلح است.
برای ما ، این مسئله مربوط به لغو دولت است ، از بین بردن کیفیت ، اگر نه حذف کامل ارمنیان بومی ، پس کمیت و کیفیت قادر به ایجاد یک دولت دیگر است. به عبارت دیگر ، ما در مورد صلح قبر صحبت می کنیم. این عصر صلح نیست ، که توسط پیمان صلحی که آنها تصور می کنند ایجاد می شود ، اما عصر مرگ است ، عصر جاودانگی. به اصطلاح معاهده صلح در واقع گواهی فوت است.
متأسفانه ، ما می بینیم که ما یک جامعه بیمار داریم ، که اکثریت قریب به اتفاق جامعه ما دچار توهم شده اند و نمی توانند برنامه هایی بزرگتر از سطح زندگی را تصور کنند. و کرملین ، با گذشته و حال خود ، به راحتی اکثریت جامعه را دستکاری می کند. بنابراین بار بر عهده اقلیت آگاه است ، به طوری که اقلیت آگاه متحد شده و رژیم را کنار می گذارد و یک دولت انتقالی ملی تشکیل می دهد. خدا را شکر ، دو عامل وجود دارد که این کار را آسان تر می کند. یکی این است که سیستم بسیار ضعیف است ، مانند قبل نیازی به صدها هزار نفر نیست ، اما فقط چند ده هزار نفر می توانند سیستم را خراب کنند. دوم این که اکثریت از دست رفته جامعه منفعل هستند ، فعال نیستند ، مانع اقلیت فعال نمی شوند. این شرایط داخلی است ، اما شرایط خارجی نیز وجود دارد ، زیرا تحولات ژئوپلیتیک به نفع ما است.
اخیراً ایالات متحده و فرانسه بر اهمیت از سرگیری مذاکرات در مورد ارسخاق تأکید کردند. آیا اقدامات مشخصی در این راستا انتظار می رود؟
اغلب به دلیل موضع ایالات متحده و فرانسه است که این پیکر پاره پاره پاره پاره پاره پاره پاره پاره پاره پاره پاره ای از خاک ارساخ هنوز وجود دارد ، به طور کلی ، ارمنستان به عنوان یک ایالت وجود دارد. در غیر این صورت ، برادری روسیه و ترکیه مدت ها پیش ما را بلعیده بود. اما بدون موضوع ارمنی ، بدون مشارکت سیاسی ارمنیان ، آنها نمی توانند خانه ما را به جای ما آزاد و بهبود بخشند. از مثال افغانستان به یاد داریم که بایدن رئیس جمهور آمریکا مستقیماً گفت که انتقال اراده به جنگ غیرممکن است. او گفت که ما می توانیم حمایت کنیم ، اما نمی توانیم اراده را برای مبارزه منتقل کنیم. و این حقیقت مطلق است. بنابراین ما باید سهم خود را انجام دهیم.
