در روستای اراشوق در منطقه لری ، کار خیاطی خانه به خانه ، نسلی به نسل دیگر منتقل شده است. ساکنان می گویند هیچ خانه ای وجود نداشت که در سال های اتحاد جماهیر شوروی در کارخانه تولید پوشاک در روستا کارمند نداشته باشد. ملانیا آبراهامیان از ارشاشوق می گوید چرخ خیاطی در جهیزیه عروس ضروری بود. “این جهیزیه مادر شوهرم بود که 38 سال است با عشق از آن استفاده می کنم. وی در گفتگو با “آزادی” گفت: “من خیاطی را به طور رسمی یاد نگرفتم ، اما خیاطی کردم ، کار کرد.”
خانم ملانیان یکی از کارگران توانمند کارخانه سابق العاشوق بود. او مهارت های خیاط را از مادرش آموخت و سالها از آنها در کارخانه استفاده کرد. او مدت زیادی است که در این شرکت کار نمی کند ، اما کارگاه کوچک خود را برای خدمت به روستاییان راه اندازی کرده است. “من هرگز مشتریانی نداشتم که اختلاف میلی متر را اصلاح کنند ، اما آنها راضی بودند.”
او می گوید که حتی در روستاهای مجاور نیز به عنوان یک خیاط خوب شهرت دارد. اگرچه مانند گذشته نیست ، همه چیز را در مغازه ها خواهید یافت ، اما همان است ، آنچه دست دوخته خانم ملانیا “در دسترس” است ، هر چه می خواهند. خیاط معروف در الاشغق می گوید ، به ویژه در مورد ملافه ، آن را در مغازه ها در اندازه و رنگ مناسب پیدا نمی کنند.
ساختمان کارخانه که قبلاً هزار کارمند داشت امروز شبیه ویرانه به نظر می رسد. در دهه 90 ، دیوارهای بدون پنجره و انبوهی از دکمه ها از شرکت خصوصی شده باقی ماند. سالها پیش حتی ماشین های خام و خیاطی نیز در اینجا باقی مانده بود ، اما پس از جابجایی آنها ، امید ساکنان برای بازسازی کارخانه از بین رفت.
الوارد همباریان ، یکی از همشهریانش که رئیس بخش پرسنل در کارخانه پوشاک ارشق بود ، می گوید که اگر صاحبخانه بماند ، ساختمان را تخریب می کند ، اما ایستادن آنها در روستا ممنوع است. “او آمد تا بفروشد ، ما با هم خوب جمع شدیم و اجازه ندادیم که شما این کار را انجام دهید.”
در طول خصوصی سازی کارخانه ، 45 نفر از ساکنان منطقه اشوغ مالک 36 درصد شرکت شدند ، با گرفتن 25000 درام خود موافقت نکردند و از ایده راه اندازی کارخانه منصرف شدند.
“روستاییان ما سهامدار هستند ، گواهی نامه خود را دارند ، بگذارید سهم خود را ارائه دهند ، بگذارید کاری را که شما انجام می دهید انجام دهند. آنها آشیانه را ترک کردند ، ماشین ها را بردند ، حتی اگر آشیانه را بفروشند ، نمی توانند گواهی نامه ها را ارائه دهند. الوارد همباریان به “آزادی” گفت: “بنابراین ، برای ما راحت تر است که سرمایه گذار بیاوریم.”
اکنون ساکنان با شهردار خود به دنبال سرمایه گذاران هستند ، امیدوارند که روزی کار خیاطی سنتی در روستا به آنها تبدیل شود و شلوغی سابق احیا شود. خانم الوارد می گوید: “ما کارگران جوان داریم ، کارگران خوب ، زنان کارگر داریم که منتظر روزی هستند که کار کنند ، مشارکت خواهند کرد.”
طبق یک پروژه دولتی ، ممکن است العاشوق با 2800 نفر جمعیت به زودی به شهر همسایه اسپیتاک بپیوندد. مردم منطقه اشوغ مخالف این برنامه هستند ، آنها فکر می کنند که می توانند نیازهای روستای خود را به تنهایی برطرف کنند. آنها حتی متقاعد شده اند که در آینده ای نزدیک سرمایه گذار برای بازگشایی کارخانه پیدا خواهند کرد. آنها مجموعه ای از امضا را سازماندهی کردند و اعتراض خود را به دولت و مجلس شورای ملی ارائه کردند. تا یک هفته دیگر مجلس شورای ملی قانون توسعه را تصویب می کند.
