گفتگوی Lragir.am ، گاگیک گینوسین ، هنرگر ارجمند جمهوری ارمنستان ، مدیر هنری گروه آهنگ و رقص سنتی “کارین” است
آقای گینوسین ، سی امین سالگرد استقلال ارمنستان جشن گرفته می شود ، 30 سال گذشته چه چیزی را نشان داد ، پیام امروز شما چیست؟
در حقیقت ، ما در جنگ های مختلف شکست خورده ایم ، زیرا از اولین رئیس جمهور موسوم یا بنیانگذار آنها اعلام کردند که ایدئولوژی ملی یک مقوله سیاسی کاذب است. و ما حتی به طور کامل متوجه نیستیم که در واقع ما آن استقلال را به دست نیاورده ایم ، اما به ما رسید ، توسط اتحاد جماهیر شوروی بر ما فرو ریخت. و ما به آرامی شروع کردیم از زیر آوار بیرون بیاییم ، گرد و غبار خود را تکان دهیم ، و زخم هایمان را التیام بخشیم. و مهمتر از همه ، ما در اشتباهات و کوتاهی های خود تجدید نظر نکرده ایم. در واقع ، ما باید درک کنیم که ما یک اندیشه ایدئولوژیک قوی ، یک روح آزادی داشتیم ، اما یک اندیشه سیاسی به همان اندازه قوی نداشتیم. من حتی می گویم که اصلاً هیچ اندیشه سیاسی وجود نداشت ، در نتیجه برخی از مقامات کشورهای خارجی به سر ما آمدند و با وساطت آنها استقلال واقعی ما شروع به بازی کرد. به همین دلیل است که ما ابتدا نبرد هویت را باختیم ، سپس این جنگ را باختیم. از این نظر ، ارزیابی مجدد ، درک ، درک اشتباهات بیش از حد ممکن است ، تا بعداً بتوانیم آن اشتباهات را اصلاح کنیم.
مقامات سالهای مختلف گفتند که استقلال یک ارزش مطلق است ، بنابراین دهانمان را می بندیم. البته ، این یک ارزش مطلق است ، اما به خودی خود یک هدف نیست. استقلال فقط راهی است برای اطمینان از توسعه طبیعی ملت و تضمین یک زندگی امن ، برای رساندن ملت به ایده میهن پرستی ، خودشناسی نسل جدید. و وقتی می فهمید که دولت شما بر خلاف همه اینها عمل می کند ، سوالات بسیار جدی بوجود می آید. برای مدت طولانی ، این تنها حذف میهن پرستی ، تمامیت ارضی کشور نبود ، و بعد از این جنگ اتفاق افتاد. به عبارت دیگر ، از هر نظر ، استقلال به هدف خود نرسیده است ، اما همچنان به خدمت نکردن ادامه می دهد. مقصر همه اینها ذهنیت پیش روی مسئولان است. به ویژه روشنفکران ، که از درخشش طلایی عناوین و مدال های تلاش برای غذا کور شده اند. اما طبق توصیف ملی ، بخشی از گناه ذهنیت نیز وجود دارد ، ما نیز ضعیف شدیم ، اراده کافی برای مبارزه با همه اینها را نداشتیم – مقامات ضد ملی ، روشنفکران سازگار.
امروز باید چکار کنیم؟
ما یک دستور و چالش قوی داریم ، اول این است که نسل جدید ، به ویژه نسل شرکت کننده در جنگ ، را از لباس بازنده روز قبل آزاد کنیم ، و اجازه ندهیم عبای آن بازنده را پشت سرش بیندازد. البته توصیه های شکست خورده برای آوردن دولت شکست خورده ، فرهنگ در وضعیت شکست خورده ، شهروندی با روانشناسی برده دار در خط مقدم عنوان اصلی روشنفکران ملی و چالش مدرن باقی می ماند. ما موظف هستیم که در همه اینها دخیل باشیم ، ما موظف هستیم که نسلی وطن پرست تربیت کنیم.
من می خواهم به همه سربازانی که استقلال یافتند تبریک بگویم ، به ویژه به کسانی که به جاودانگی راهپیمایی کردند. من می خواهم در برابر همه تعظیم کنم ، اما هنوز دو نام را مشخص می کنم ، که شایستگی آنها در مسئله استقلال بیشتر است پرچمدار استقلال موزس گرگیسیان فرمانده ارتش استقلال ، بعدها بنیانگذار ارتش آزادیبخش و فرمانده کل ارتش لنونید آزگالدیان است ، که اولین کسی بود که موضوع داشتن ارتش ملی را مطرح کرد ، که البته ، از نظر ایدئولوژیکی کاملاً ملی نشد. وی با ایجاد پیروزی ها و آزادسازی 27 شهرک ، گفت كه اگر ارتش منظم ملی پشت همه اینها نباشد ، همه این پیروزی ها برابر صفر خواهد بود. ارتش ایجاد شد ، ایجاد آن ارتش به هر کسی غیر از خودش نسبت داده شد ، اما در واقع اساس ارتش سازی ایده ارتش را لئونید پایه گذاری کرد. ایده استقلال آرِ ایده یک کشور آزاد و مستقل به لطف گورگیسیان ، ازگالدیان ، که مطمئناً جان خود را به دست آوردند ، و هدیه همه همرزمانشان است.
با تبریک به ملت ارمنی ، می گویم که جهان از ما انتظار جنون مقدس دارد. بایستید. حتی اگر شکست بخوریم ، حتی مجروح شویم ، اما ما باید دوباره بلند شویم تا روح واقعی ، عظمت ، جوانمردی خود را به جهان نشان دهیم. و مهمتر از همه ، ما واقعاً باید ثابت کنیم که استقلال خود را به دست آورده ایم ، که ما واقعاً یک دولت مستقل هستیم ، نه پیوست برخی دست نشانده های ابرقدرت. ما از روحیه کافی برای ایجاد استقلال واقعی یا به قول پدر خریمیان برای تبدیل استقلال به سطل کاغذی با سطل آهنی برخورداریم.
