نیکول پاشینیان به بحث های عمومی 76 مین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد پرداخت سخن، گفتار: می توان از واگذاری حقوق و خواسته های ارمنی ، این بار از بالاترین تریبون بین المللی ، یاد کرد.
نیکول پاشینیان مشکلات را برشمرد: حل نشده مساله ارساقا و حق تعیین سرنوشت ارسبیا ، پاکسازی قومی در سرزمین های تحت کنترل باکو ، هدف قرار دادن غیرنظامیان ، حمله مسلحانه به سرزمین RA ، گروگانگیری ، سایر جنایات جنگی.
به نظر می رسد همه چیز خوب است ، اما سخنرانی پاشینیان فاقد خواسته ها و اطمینان از اقدامات مناسب ارمنستان بود. در عوض ، او حتی آنچه را که اتفاق افتاده “آب” کرد و با اظهارات سه جانبه 9 نوامبر و 11 ژانویه و دوران مسالمت آمیز ابراز وفاداری کرد و در عین حال جامعه بین المللی را متهم کرد که از تجاوزات باکو چشم می بندد.
مشکل این است که بیانیه سه جانبه در مورد آن ، بر اساس فرض گناه ارمنی ها و بر این اساس ، محرومیت از حقوق ارمنستان است. منطق بسته سه جانبه پذیرش نتایج جنگ ، پیش شرط “دوران صلح” با اجرای طرح مسکو برای تقسیم ارمنستان و لغو حاکمیت آن است.
به خاطر عدالت ، باید توجه داشت که نیکول پاشینیان تنها نیست ؛ این خودخوانده بود و “عصر صلح” با آن ارتباط تنگاتنگی داشت.
این یک نقش سیاسی ، به ویژه ژئوپلیتیک نیست ، که بتواند حداقل شرایط موجودیت دولت را که بر اساس آن خواسته های ارمنی ها قابل اثبات است ، توجیه کند. در مورد ارمنستان ، که آینده منطقه به آن بستگی دارد ، مشکل به “یا” پایان می یابد. ارزش ارمنستان بیش از آن چیزی است که بتوان تصور کرد یک شهروند پیچیده و دیوانه ارمنی که جهان را فراتر از زبان روسی-ترکی نمی بیند. در غیر این صورت ، ارمنستان برای مدت طولانی روی نقشه جهان نبود.
لبه وی به سخنرانی پاشینیان ، با تأکیدات عمیق آن ، آنچه برای ارمنستان آماده می شود ، نیاز به ارجاع بیشتر به موضوع اشاره کرد.
