گفتگوی ما رهبر حزب سازنده آندریاس قوکاسیان است
این نظر وجود دارد که علی ارمنستان را از روی میز سازمان ملل متحد برای همه چیز که ارمنستان می توانست و باید آذربایجان را در آن مقصر می دانست ، سرزنش کرد. آن سخنرانی را چگونه ارزیابی می کنید؟ ارمنستان چگونه باید به آن واکنش نشان دهد؟
ارمنستان در لاهه شکایت کرد و آذربایجان به این اقدامات پاسخ می دهد. در منطق متقارن واکنش نشان می دهد ، سعی می کند استدلال هایی را که برای ما آشکار است ، متعادل کند. من متقاعد شده ام که ارمنستان مدتها پیش می توانست این واقعیت را در بسترهای بین المللی اثبات کند که بله ، آذربایجان تمام نگرش خود را نسبت به ارمنیان در آذربایجان شوروی ، از کشتار و تبعید گرفته تا تجاوز علیه ارسبیا ، ایجاد کرده است. این مرحله البته دلالت بر این دارد که آذربایجان حداقل سعی خواهد کرد زمینه تبلیغاتی ایجاد کند تا وجود دیدگاه مخالف در عرصه بین المللی را اثبات کند و بدین ترتیب حقایق غیرقابل انکاری را که همه ما می دانیم پنهان کند.
تحولات این روزهای سازمان ملل را که بسیاری از مردم گرایش به نفع ارمنستان می دانند چگونه ارزیابی می کنید؟
تجاوز ترکیه و آذربایجان به مقصد اربعین به طور طبیعی از سوی بسیاری از کشورها ارزیابی منفی دریافت کرد. از آغاز جنگ ، ارمنستان در واقع هیچ اقدامی برای تبدیل نگرش آن جامعه بین المللی ، نگرش منفی به آذربایجان ، به نتیجه سیاسی انجام نداده است. ارمنستان در طول جنگ یا پس از آن به شورای امنیت سازمان ملل متحد مراجعه نکرد تا حمله آذربایجان را تجاوز به رسمیت بشناسد. ارمنستان کوچکترین قدمی را برداشته است و به نظر من تحت فشار بین المللی ، در رابطه با تبعیض نژادی در دادگاه لاهه شکایت کرده است. من سیاست خارجی ما را در این مورد به این صورت ارزیابی می کنم که ارمنستان بسیار منفعل است ، این امر ناشی از این واقعیت است که قدرت حاکم به طور طبیعی به بیانیه سه جانبه 9 نوامبر وفادار است ، که منطق آن ارمنستان مقصر جنگ است. به با منطق آن بیانیه ، ارمنی ها باید با نتایج جنگ کنار بیایند ، این نتایج باید به عنوان پیش شرط صلح برای ارمنی ها تبدیل شوند ، آذربایجان باید برای اعمال خود بدون مجازات باقی بماند. ایده اصلی بیانیه سه جانبه 9 نوامبر این است که تجاوزهای انجام شده توسط آذربایجان باید تهدیدی برای باکو باقی بماند.
اگر بلوک “میهن آزاد” در 20 ژوئن دستور جامعه را دریافت کرده بود ، می توانست تغییر کند. ما برنامه ای در مورد نحوه اجرای این سیاست ، نحوه استفاده از نگرش جامعه بین المللی نسبت به اقدامات تجاوزکارانه آذربایجان ارائه دادیم و آن را به ستونی بین المللی برای سیاست جدید تبدیل کردیم ، که مقامات فعلی نمی توانند آن را اجرا کنند. آنها متعهد به بیانیه سه جانبه 9 نوامبر هستند که سنگ بنای برنامه آنها است. بنابراین ، متأسفانه امروز ، ما باید اعلام کنیم که تجاوز صورت گرفته ، نقض فاحش روابط بین الملل ، حقوق بین الملل صورت گرفته است ، این واقعیت برای مردم ارمنستان به دلیل سیاست فعلی قدرت حاکم بی فایده است. پس از رأی 20 ، می توان گفت که پس از انتخاب مردم ما. مردم ما در این امر مشارکت داشتند که اقدامات تجاوزکارانه آذربایجان تا به امروز مورد توجه قرار نگرفته است ؛ آنها حتی جایی برای آذربایجان گذاشتند که شهامت داشته باشد تا مسئولیت جنگ دوم ارسخاق را به چالش بکشد و ارمنستان را مقصر بداند. این شکست دردناکی است که از زمان رأی گیری 20 ژوئن به آن رسیده ایم. جامعه باید با چشمانی باز به این موضوع نگاه کند و مسئولیت خود را ببیند. همه کسانی که به این قدرت حاکم رای دادند تا به حکومت خود ادامه دهند ، در حقیقت به این نتیجه رسیدند که آذربایجان به خاطر جان دادن سربازان ما ، تخریب شهرهای ما و بی خانمان شدن هموطنانمان بدون مجازات خواهد ماند.
اخیراً ، ما اظهارات ایالات متحده را مشاهده می کنیم که موضوع را در چارچوب گروه مینسک در نظر می گیرد تا این اقدام را بازیابی کند. آیا فکر می کنید ایالات متحده ، فرانسه و سایر کشورها علاوه بر این اظهارات اقدام خواهند کرد؟
بسیار دشوار است انتظار داشته باشیم که این امر برخلاف موضع مقامات ارمنستان اتفاق بیفتد. امروز ، در واقع ، مقامات ارمنستان در عرصه بین المللی سیاستی را دنبال می کنند که آذربایجان نباید در برابر تجاوزات خود مسئول شناخته شود و در این صورت ، چگونه سایر کشورها می توانند آذربایجان را پاسخگو بدانند. بدیهی است ، و این دلیل اصلی است که امروزه و تعدادی از نیروهای سیاسی سالم در ارمنستان معتقدند که نیروی حاکم یک دولت مشارکتی است که منافع دشمن را تامین می کند. مهمترین مسئله این است که آذربایجان به دلیل اقدامات نظامی و تجاوزگری خود مجازات نمی شود. او امروز موفق می شود ، تا زمانی که نیکول پاشینیان در قدرت باقی بماند ، موفق خواهد شد.
