لفاظی های بی وقفه علی اف ، مدیر گروه جنایتکار باکو ، در مورد “پیروزی و یک دولت پیروز” با افشای برخی از شرایط جنگ تروریستی در ارسبیا علیه ارمنستان همراه است. آیا “خودجوش” است ، آیا از عدم قطعیت است یا عمدی ، در این مورد جالب نیست
علی اف اعتراف کرد که خود او جنگ را آغاز کرده است. یکی دیگر از اظهارات وی در مورد پایان جنگ در 9 نوامبر قابل توجه بود در کارواچار ، او در واقع اعتراف کرد که ارتش خسته شده است ، قادر به اشغال مناطق کارواچار و بردزور نیست و “آنها آنها را بدون شلیک آزاد کردند”. به گفته کارشناسان روسی ، در آن زمان باکو 20-25 هزار قربانی داده بود ، و اگر جنگ ادامه یابد ، نتیجه می تواند غیرقابل پیش بینی باشد. علی اف و این اعداد ، به ویژه ، با رشوه “کارشناسان” طرفدار روسیه که موجی ارمنستان ارمنی گریگوریان را به عنوان یک احمق کامل به سرباز ارمنی رساندند ، مغایرت دارد.
علی اف با اشاره به امضای نامه در 9 نوامبر گفت که پوتین از او خواسته است که پاشینیان را امضا نکند و او نمی داند که سند امضا شده توسط پاشینیان در واقع قطعه پارچه کجاست.
شاید اظهارات وی در مورد احتمال توقف دوبار جنگ و عدم توقف با این شرایط مرتبط باشد. این داستان ، که در واقع توسط خود پوتین به گردش درآمد ، مرتباً به یک موضوع تبلیغاتی تبدیل می شود و هدف کاملاً شفاف است.
در واقع ، موافقت نامه ها در مورد شرایط ورود صلحبانان روسی به ازای لغو وضعیت ارسخان و شوش و هادروت نیز کاملاً شفاف است. این اعترافات مستقیم و غیر مستقیم در مورد شکست از پیش تعیین شده ارمنستان با اظهارات علی اف در مورد داشتن اطلاعات و “بی نظمی” ادعایی ارتش ارمنستان تکمیل می شود.
ما باید فکر کنیم که علی اف به مهمترین چیز نیز دست پیدا می کند: آنچه در دیدار محرمانه با پوتین در سال 2020 توافق شد 27 سپتامبر دیروزبه در این زمینه ، یک سisesال پیش می آید: آیا دولت RA در همه اینها دخیل است ، آیا طرفدار توافق است یا با واقعیت روبرو است؟ به نظر می رسد نکات نخست وزیر RA در این یا آن زمان در مورد برخی از شرایط جنگ ، دفاع شخصی بوده ، با هدف نجات پوست خود انجام شده است و به طور طبیعی ، ادامه ای دریافت نکرده است. در عوض ، ما سخنرانی ننگین جلسه مجمع عمومی سازمان ملل متحد را داریم که توسط جناح طرفدار روسیه در ارمنستان مورد تشویق قرار گرفت.
جنگ عجیب 2020 و برخی شرایط آن منتظر ارزیابی در زمینه “دوران صلح آمیز” تحمیل شده به ارمنستان در مثلث پوتین-علی اف-پاشینیان هستند. چشم انداز مسئولیت جنایات جنگی ، آغازگران آن را در وضعیتی مبهم قرار می دهد و آنها را مجبور می کند برخی شرایط را در “حالت پیشگیرانه” باز کنند. و هرچه این چشم انداز واقع بینانه تر شود ، افشاگری های جدی تری وجود خواهد داشت. علاوه بر این ، اکنون اهداف توافقنامه های روسیه و ترکیه برای همه روشن است.
تنها چیزی که برای ما ارمنی ها باقی می ماند این است که اراده خود را محکم کرده و البته به عنوان یک شرکت کننده فعال ، آماده تحولات پیشگامانه باشند. مردم در حال آماده شدن هستند.
