دو اظهارات رئیس جمهور روسیه در دیدار پوتین و اردوغان در ارمنستان موضوع بحث قرار گرفت. 1 “دولت ترکیه بر وضعیت قره باغ به آشتی در منطقه کمک می کند” ، تیتر یک خبرگزاری دولتی روسیه RIA بود ، اگرچه چنین نقل قولی از پوتین در متن وجود نداشت ، اما “همکاری روسیه و ترکیه در قره باغ به آشتی کمک می کند. در منطقه ” 2 پوتین با اشاره به همکاری موفق روسیه و ترکیه در عرصه بین المللی گفت: “مرکز روسیه و ترکیه به طور فعال در حال کنترل رژیم آتش بس در مرز آذربایجان و ارمنستان است.”
در مورد نقل قول اول ، در واقع هیچ تناقضی در منطق سیاست “تقسیم مناطق به طور مساوی بر اساس اصل هم افزایی” (لاوروف ، چاووشو ل لو) بین روسیه و ترکیه وجود ندارد. اگر یک مرکز نظارتی روسیه و ترکیه تحت رهبری و رضایت روسیه ، در واقع یک مرکز اطلاعاتی ، در سرزمین اشغالی ارسبیا فعالیت می کند ، این بدان معناست که ترکیه “نفوذی در قره باغ” دارد.
در مورد مرکز روسیه و ترکیه در آکنا که طبق عبارت رسمی “کنترل آتش بس در قره باغ” ، پوتین با گفتن “مرز ارمنستان آذربایجان” واقعیت را بیان کرد. در واقع ، این مرکز به عنوان مرکز فرماندهی شناسایی و رزمی مشترک طرفهای روسی ، ترکی و “آذربایجانی” برای نظارت بر تحرکات طرف ارمنی ، با صدها کیلومتر جلو و عمق عملیاتی عمل می کند. در تابستان سال جاری ، پروازهای هواپیماهای بدون سرنشین در جهت مرزهای جمهوری آذربایجان و مواضع نظامی ارتش جمهوری آذربایجان از آن مرکز کنترل شد.
ما باید روی “لغزش” های پوتین تمرکز نکنیم ، بلکه باید بر اظهارات “توانایی رسیدن به سازش” از سوریه تا ارساقا در دیدار پوتین و اردوغان تمرکز کنیم. روسیه و ترکیه در این زمینه تجربیات فراوانی از توافقنامه ها جمع آوری کرده اند که تأثیر قاطعی بر نتایج جنگ در ارسباخ داشته است.
