دانشمندان موسسه فیزیولوژی لئون اوربلی آکادمی ملی علوم جمهوری ارمنستان داربست های غیر ایمونوژنیک آماده برای پیوند یا ماتریس سلولی را توسعه می دهند که می تواند در پزشکی احیا کننده برای ترمیم اندام ها و بافت های آسیب دیده یا غیرعملی مورد استفاده قرار گیرد.
این تحقیق در آزمایشگاه ایمونولوژی و مهندسی بافت موسسه فیزیولوژی ، به سرپرستی زروحی کارابکیان ، نامزد علوم زیستی انجام می شود.
“اولین قدم برای به دست آوردن داربست این است که بافت حیوانات را غیرفعال کرده ، تمام سلول های جانوری را از بافت حیوانات جدا کرده و یک ماتریس یا داربست شفاف خارج سلولی باقی بگذارید. داربست ساختاری است که در تکنیک های مهندسی بافت مورد استفاده قرار می گیرد و به عنوان پشتیبان سلول ها عمل می کند و به آنها اجازه می دهد تا بچسبند و زنده بمانند ، ماتریس خارج سلولی را که به طور معمول آن سلول را احاطه کرده است ، تقلید و جایگزین می کند. زاروهی کارابکیان توضیح می دهد: “ماتریس بدون سلول از نظر ساختاری از حیوان تا انسان تقریباً قابل تشخیص نیست ، که باعث می شود داربست از منابع حیوانی با سلول های انسانی مجدداً پر شده و به انسان منتقل شود.”
به گفته وی ، موش ها ، موش ها ، خرگوش ها ، خوک ها و همچنین نمونه های بافت انسانی در آزمایش ها مورد استفاده قرار گرفت. “ما سعی کرده ایم یک داربست جایگزین برای پیوند پوست ایجاد کنیم ، که منبع نامحدود و مقرون به صرفه داربست پوست است. چگونه آزمایشات در مهندسی کامل اندام با هدف دستیابی به کلیه کبد کامل انجام می شود. این تحقیق نتیجه مثبتی داشت. “زروحی کارابکیان می گوید.
برای اینکه ارگانیسم داربست را در طی پیوند بیرون نیندازد ، یعنی از رد پیوند توسط ارگانیسم جلوگیری کند ، سلولهای بافت پیوندی باید دارای همان گروههای پروتئین سطحی با سلولهای گیرنده باشند. برای این منظور ، م Instituteسسه فیزیولوژی اوربلی شروع به ایجاد پایگاه داده ای از سلول های بنیادی مزانشیمی معمولی جمعیت ارمنستان کرده است ، به طوری که در آینده می توانند برای اهداف تحقیقاتی و بالینی تمایز قائل شوند و نوع مناسب بیمار را انتخاب کنند. ساختن بافت برای پیوند
“در آزمایشگاه ما تلاش می شود تا داربست دریچه های پوست قلب را با روش بیوتایپینگ بدست آوریم ، تا نتیجه بدست آمده را با داربست هایی با منشا طبیعی مقایسه کنیم و بهترین را انتخاب کنیم. علاوه بر این ، ما امکان استفاده از سرم انسان را برای کشت سلولی (ذخیره سازی و رشد) بررسی کردیم. واقعیت این است که در جهان برای کشت سلول ها ، سرم خون جنین گاو بیشتر به عنوان یک ماده غذایی استفاده می شود. منشاء حیوانی دارد و دارای خطرات است که یکی از آنها انتقال بیماری های دامی است. بنابراین ، استفاده از سرم انسان را می توان به عنوان جایگزین بهینه مناسب برای کشت سلول ها و بافت های انسانی در نظر گرفت. آزمایشات سرم جایگزین ما دارای نتیجه مثبت بوده و از کارایی بالا اطمینان حاصل می کند. زروحی کارابکیان گفت: “کار برای اطمینان از کارآیی طولانی مدت در حال انجام است.”
این تحقیق در کنفرانس های مختلف بین المللی ارائه شده است. انتشارات اسپرینگر به عنوان نویسنده مشترک کتاب “مهندسی بافت” را در سال 2020 منتشر کرد (نویسندگان: نارین سروازیان (دکترای تخصصی) ، زروحی کارابکیان (دکترای تخصصی) ، هوانس آرستاکسیان (دکترا) ، واهان گریگوریان ، وردان آوتیان ، لیانا هایراپتیان ، مریم گریگوریان ، آستگیک کاراپتیان ، آرتم اوگانسیان ، آرمان سیمونیان ، آنا سیمونیان). به عنوان یک تلاش مشترک ، مقاله ای در مجله معتبر “Research on Biomedical Engineering” منتشر شد (https://doi.org/10.1007/s42600-021-00141-8:.
این تحقیق توسط کمیته دولتی علوم وزارت آموزش ، علوم ، فرهنگ و ورزش جمهوری ارمنستان تأمین شده است: “پوست مهندسی شده از طریق منابع طبیعی” / شماره کمک هزینه 18T-1F275 / ، “تولید ساقه مزانشیمی غیر ایمونوژنیک” سلولهای ترمیم بافت ” / شماره اعطای 15T- 1F359 / برنامه ها ، و همچنین در چارچوب کمک هزینه ای که از طریق همکاری علمی ارمنستان و بلاروس به دست آمده است:” سازگاری زیستی سلولهای آلوژنیک چند جزء با داربست کبد سلول زدایی شده”، /کمک هزینه شماره 18BL-028 /:
خدمات اطلاعاتی-تحلیلی NAS RA
