برای اینکه ارامنه فرصتی برای رهایی از شرایط سخت داشته باشند، باید شرایط را به درستی تشخیص دهند و اهدافی را مطابق با تشخیص تعیین کنند.
برای برون رفت از وضعیت ایجاد شده در آرتساخ، باز کردن راه بردزور و به طور کلی حل مشکل آرتساخ، باید به درستی بر علل مشکل تأکید کرد.
1. در صورتی که طرف درخواست کننده نام تمامی مقصران بسته شدن جاده را ذکر نکند، امکان ترمیم سریع و کامل جاده گوریس – استپاانکرت برای حمل و نقل بار وجود ندارد. جاده بردزور در نتیجه توافق سه جانبه روسیه – آذربایجان – ترکیه بسته شد که آخرین مرحله آن با اعلام 18 آبان 1399 ادامه دارد.
2. نمی توان تحت متن و روح بیانیه 9 نوامبر باقی ماند و در عین حال امنیت شهروندان RA ساکن در آرتساخ را تضمین کرد.
3. با تفکیک مسئله آرتساخ از مسئله عمومی ارمنستان، جداسازی آرتساخ و بقیه ارمنستان و باقی ماندن تحت مفاد پیمان غیرقانونی «لنین-کمال»، نمی توان راه حل های صحیح و حقوق بین الملل برای مشکل آرتساخ پیدا کرد. در سال 1921، از حوزه حقوقی و سیاسی حقوق بین الملل خارج شد. با در نظر گرفتن آرتساخ به عنوان یک “کشور” جدا از ارمنستان، ما اساساً آرتساخ را به حوزه قضایی یک نهاد بین المللی به رسمیت شناخته شده دیگر واگذار می کنیم.
4. در قرن بیست و یکم، جهان با همه رشته ها به هم مرتبط است. یک درگیری نظامی با اهمیت جهانی در یک منطقه بزرگ نمی تواند بر سایر موجودات در آن منطقه بزرگ تأثیر بگذارد. جنگ روسیه و اوکراین، که قالب نظم نوین جهانی را تعیین می کند، نمی تواند بر آینده ارمنستان (از جمله آرتساخ) تأثیر بگذارد. در نتیجه این جنگ روسیه با واگذاری کامل ارامنه و ارمنستان به ترک ها منطقه را ترک خواهد کرد و نداشتن نظر روشن در مورد این جنگ ضربه ای به منافع ارمنستان است.
5. صرف نظر از اینکه چه کسی اهرم های اداری در ارمنستان را کنترل می کند، اختلافات بین دولت های حاکم آرتساخ و جمهوری ارمنستان نباید در معرض دید جهانیان قرار گیرد. تکرار کنیم: آرتساخ به جز ارمنستان آینده ای ندارد.
من به خوبی میدانم که روبن واردانیان فرصتهای محدودی برای ابراز وجود دارد و متوجه شدهام که شهروندان RA ساکن در آرتساخ زیر گروگانهای روسی-ترکی هستند، از واردانیان میخواهم که از تماس با رسانههای بینالمللی خودداری کند، زیرا این تماسها فقط به آرتساخ و ارمنستان به طور کلی آسیب میزند.
سامول آسلیکیان. شرکت کننده در قطب ملی-دمکراتیک