گفتگوی Lragir.am آرتور خوجاباغیان از اعضای گروه ابتکار روشنفکران گوریس است.
نیکول پاشینیان اعلام کرد که خطر تشدید تنش جدید در جهت ارمنستان و آرتساخ وجود دارد. چقدر برای یک جنگ جدید آماده ایم؟
نمی توانم بگویم مسئولان در این راستا چه می کنند. من نگرانی های زیادی دارم، زیرا نمی توانم به این مقامات برای حل مسائل مربوط به امنیت کشور اعتماد کنم، زیرا آنها قبلاً یک بار تسلیم شده اند. به عبارت دیگر، یک بار تسلیم شدند، اما در این جریان چندین بار تسلیم شدند: یک بار در ایشخانسر، سپس در کاپان، سپس در جرموک، در واردنیس. دشمن وارد خاک ما شد، مسئولین نه دفاع را اجرا کردند، نه مقاومت کردند و نه ترسیدند. یعنی الان که دارند اصلاح می کنند و … خیلی چیزها را می شنویم، اما نتیجه واقعی نشان می دهد که آنها قادر به انجام کاری نیستند. این خیلی بد است، زیرا آنها یا قادر به انجام هیچ کاری نیستند، یا فقط نمی خواهند این کار را انجام دهند. اما واقعیت این است که از نظر امنیتی بسیار غیر قابل اعتماد هستند. نقش دولت محافظت از شهروندان خود است و دولت برای انجام این کار انتخاب شده است. اگر نمی توانند کار را انجام دهند اعلام کنند و بروند تا شخص دیگری کار را انجام دهد. اما آنها نه اعلام می کنند و نه استعفا می دهند و در نتیجه ما دائماً در حال از دست دادن مناطق هستیم.
وضعیت جوامع مرزی چگونه است، آیا مردم آماده رویارویی با این چالش ها هستند، آیا مسائل حفاظت سیاسی حل شده است؟
ما آن کار را تا جایی که می توانیم انجام می دهیم. درجه بندی اشتباه است زیرا هر چقدر هم که انجام دهیم کافی نیست. یک مشکل کلی سیاست دولتی وجود دارد. روحیات مردم متناقض است، بله، امروز روحیه مردم خوب است، مردم فکر نمی کنند که از جامعه خود خارج شوند، آماده هرگونه تشدید هستند. آنها حاضرند در شهر خود بمیرند، اما آن را ترک نمی کنند. این خیلی خوب است، اما نباید امیدوار باشیم که بمیریم. باید این کار را بکنیم تا نمردیم، بلکه زندگی کنیم.
سیاست انجام شده توسط مقامات در موضوع آرتساخ را چگونه ارزیابی می کنید؟
به نظر من از ابتدا اینطور تصمیم گرفته شد. یعنی از ابتدا با سند 18 آبان بر این موضوع توافق کردند و این اولین بار نیست که این مقامات با اعلام کاهش سطح وضعیت آرتساخ به این موضوع اشاره می کنند. وزیر امور خارجه می‌تواند برود در ساختارهای بین‌المللی اظهارنظر کند، اما اینکه آرتساخ در خطر است توسط محافل دولتی در بین مردم تبلیغ نمی‌شود، باید اقداماتی انجام شود. اگر این مقامات قبلاً یک بار تسلیم شده باشند، دیگر نمی توانند اعتماد ایجاد کنند. این کل مشکلی است که جامعه ما آن را درک نکرده است.
آنها می گویند که ارمنستان منابع لازم برای تامین امنیت آرتساخ را ندارد.
وقتی از ابتدا نسبت به هر پدیده ای نگرشی داشته باشی، بعداً چه گام هایی برمیداری، زاییده آن است. اگر از ابتدا فکر می کنید که آرتساخ ارمنی است، نمی توانید چنین دلایلی بیاورید، باید برعکس عمل کنید، از آرتساخ محافظت کنید. اکنون تصور این است که مقامات ارمنستان به نفع آذربایجان صحبت می کنند، تغییر قابل توجهی در نگرش دولت ارمنستان نسبت به آرتساخ وجود دارد. و بقیه اقدامات از آن نتیجه می گیرند.
این سیاست به چه چیزی منجر خواهد شد؟
امروزه بسیاری از مسائل به وضعیت حاکم بر جهان بستگی دارد، مشکلات ارمنستان و آرتساخ نیز اغلب به رویدادهایی که در جهان رخ می دهد بستگی دارد. اما در سطح جهانی این سیاست منجر به این می شود که ما در برابر ترک ها تنها خواهیم ماند و باید بتوانیم از خود دفاع کنیم و زنده بمانیم. به محض اینکه منطقه کمی قاطی شود، همه به سختی سر خود را نگه می دارند و ما دوباره تنها می مانیم. ما باید این را درک و درک کنیم، آماده باشیم تا بتوانیم از خود محافظت کنیم. هدف ما زنده ماندن است نه ذبح شدن. تشدید تنش عمدتاً جمعیت آرتساخ، سیونیک و مناطق شرقی را تهدید می کند. جامعه از این امر آگاه است، اما از آنجایی که سیاست دولتی وجود ندارد و جامعه آنقدر رشد نکرده است که بتواند سیاست و دستور کار دولتی را شکل دهد، به هیچ وجه نتیجه ای برای آن حاصل نمی شود.
