اشاره های رئیس دولت مبنی بر امکان تبادل محاصره در هنگام شفاف سازی مرزهای ارمنستان و آذربایجان حتی در رقص طلایی مرزی مطرح نشده است.
می گویند از یک طرف امکان ندارد یک آذربایجانی بیاید در روستاهای سابق خود زندگی کند، از طرف دیگر یک طلایی پارتی مخالف واگذاری وسایل اصلی دامپروری خود به دشمن است. مناطقی که در اطلاعیه ها تحت عنوان محاصره خوانده می شود، اکنون مراتع آنهاست.
سوکرات پاپیان 83 ساله می گوید: «اگر این مناطق محصور بگویند ما آنها را می دهیم، ما نمی توانیم هیچ دامی نگهداری کنیم. – «ما علف می چینیم، چراگاه است، بعضی ها مزرعه درست کرده اند، دام نگه می دارند».
او یکی یکی به یاد می آورد: در دامنه کوه مقابل به نام محصور، روزگاری خانه های آذربایجانی ها، اردوگاه کودکان و مراکز گردشگری وجود داشت. حالا آنها رفته اند. چند ساختمان ویرانه مانند باقی مانده است. اما او می گوید که امروز در پس زمینه این همه تناقض، نمی تواند تصور کند که حتی در صورت مبادله محاصره ها، آذربایجانی که 30 سال دشمن تلقی می شود چگونه از جاده وسکپار عبور می کند تا به خانه اش برسد؟
سامول آقامیان یکی از شرکت کنندگان در جنگ دهه 90 بود. آنها برای حفظ این مناطق 16 سکه طلا از دست دادند. او می گوید حتی چند نفر از یک خانه مرده اند. آنها یک هم روستایی گم شده دارند و هرگز نشنیده اند چه اتفاقی افتاده است. بستگانش پس از کشمکشی بی نتیجه برای بازگرداندن او به خانه، روستا را ترک کردند. – “اما ما برای چی می جنگیدیم؟ ما اینجا تنها شانزده نفر را از دست دادیم…”
اهالی روستا منکر این نیستند که جاده ووسکپار به نوامبر از چند نقطه از مرز دولتی آذربایجان عبور می کند. در تمام نقشه ها قابل مشاهده است. در زمان شوروی چنین تصمیمی گرفته شد. اما وضعیت از قبل متفاوت است. سقراط پاپیان می گوید اگر این مناطق به آذربایجان واگذار شود، کنترل جاده بین ایالتی را از دست خواهیم داد. – «آسفالت از قلمرو آنها در آهاگین می گذرد. وگرنه اگر ببندند ما کلا قطع می شویم… نه تنها ما، ارمنستان از گرجستان قطع می شود».
نور بیگلاریان بیش از 10 سال در مدرسه ووسکپار به تدریس تاریخ پرداخت. او با نوشتار ساده به دانش‌آموزان گفت که روسیه دوست ما نیست، مثل 100 سال پیش و امروز هم همینطور است. – «در واقع همه این برنامه ها برنامه های روسی-ترکی است… در واقع روسیه ما را قربانی برنامه های بزرگ خود می کند و مثل صد سال پیش از آن به عنوان یک سکه کوچک استفاده می کند.
به گفته این مورخ، دست کشیدن از مناطق تحت پوشش منطقه تاووش، ارمنستان را از دو جاده استراتژیک محروم می کند. وی یادآور می شود که در دهه 90 که گندم از گرجستان وارد می شد، رقص طلایی را سبک زندگی می نامیدند. – «اگر در این جاده بنشینند، بزرگراه بین ایالتی گرجستان – ارمنستان بسته است. در مورد سوفلو-برخدارلو در نزدیکی عزاتموت جاده منتهی به روستاهای ایجوان و جاده منتهی به منطقه بردی در واقع بسته است. خودشه.”
دو سال پیش، مرزبانان روسی در نزدیکی وسکپار مستقر شدند. دو سال بعد، مردم زلاتیپار هنوز نمی دانند مرزبانان در قلمرو خود چه می کنند، از چه کسانی محافظت می کنند یا از چه کسانی محافظت می کنند. آنها می گویند که در هیچ مناسبتی به آنها مراجعه نکردند، آنها را از انجام کاری منع نکردند یا از آنها خواسته نشد.
فقط قابل مشاهده بود که آنها ساخت و ساز جدیدی در ایستگاه مرزبانی روسیه انجام دادند، آن را نسبت به دو سال پیش راحت تر و بهبود بخشیدند. فیلمبرداری در اینجا ممنوع است.
