الف) دیدگاه ایجاد جمهوری سوم ارمنستان و بسیاری از نکات بیانیه ای که در 23 آگوست 1990 توسط شورای عالی ارمنستان امضا شد. به عبارت دیگر، اساس موجودیت ارمنستان را زیر سوال می برد. جمهوری سوم
ب) نتیجه عادلانه همه پرسی مردم قره باغ کوهستانی که در 10 دسامبر 1991 بر اساس حقوق اساسی بشری تعیین سرنوشت مردم و مطابق با هنجارهای پذیرفته شده بین المللی، یعنی اعلام قره باغ کوهستانی یک جمهوری مستقل. با تمام حقوق آن
ج) قانونی که در سال 1992 در شورای ملی ارمنستان (پارلمان) به ابتکار فراکسیون پارلمانی حزب لیبرال دموکراتیک ارمنستان (ADL) به تصویب رسید که هر نهاد یا مقام رسمی ارمنستان را از در نظر گرفتن قره باغ کوهستانی (آرتساخ) منع می کند. بخشی از آذربایجان
سرانجام ارامنه آرتساخ را که در شرایط سخت محاصره شجاعانه زنده می مانند و آثار فرهنگی ملی را در معرض سرنوشتی نامشخص و هوس های دشمن وحشی قرار می دهد.
با توجه به مطالب فوق، برای اکثریت مردم ارمنی مقیم این کشور و همچنین برای ارمنیان دیاسپورا به طور کلی و برای نمایندگان ما در مطبوعات ADL به طور خاص غیرقابل قبول است که نخست وزیری که تنها چند سال پیش بیانیه «آرتساخ ارمنستان است و همین است» صادر کرد و از این طریق حمایت مردم را به دست آورد، اکنون موضع اصولی خود را با بیانیه کاملاً مخالف «آرتساخ بخشی از تمامیت ارضی آذربایجان است» جایگزین کرده است که اساساً اشتباه است. فرصت طلب و مذموم.
شورای مطبوعاتی ADL بدون قید و شرط به فراخوان 22 مه مجلس ملی جمهوری آرتساخ پاسخ می دهد و بر این اساس از همه ارامنه ساکن در میهن یا خارج از آن، از تمام ساختارهای ملی ارمنی و همه کشورهایی که دوست ارامنه هستند درخواست می کند. مردم و ارمنستان از آنها می خواهد که صدای حمایت خود را به گوش مردم برسانند و مداخله ای عملی به نفع جمهوری قهرمان آرتساخ و مردم آن انجام دهند. در نهایت، خواستار مخالفت با هرگونه تلاش برای نقض مرزهای جمهوری ارمنستان و یا هرگونه نگرش شکست‌خواهانه است.
