آن توافق به یک توافق صلح تبدیل نمی شود، بلکه به یک توافق جنگ تبدیل می شود. وازگن مانوکیان
وازگن مانوکیان، نخست وزیر سابق جمهوری اسلامی ایران، در رابطه با حوادثی که در اطراف رم و آرتساخ رخ می دهد، بیانیه ای ارائه کرد.
آنچه اکنون برای ما اتفاق می افتد توطئه ای عمیقاً مفصل علیه مردم ماست. هنگام سازماندهی آن توطئه، آنها از تمایل طبیعی مردم ما برای زندگی در یک کشور عادلانه و در شرایط صلح استفاده کردند.
در واقع، قرارداد «صلح» که بسیاری از قدرت‌های خارجی بر ضرورت آن فریاد می‌زنند، مخرب‌ترین ضربه به مردم ما خواهد بود.
درباره مناطق تحت پوشش. وجود مناطق تحت پوشش توسط هیچ قانون اتحاد جماهیر شوروی ثابت نشده بود. آنها یک بار با موافقت مقامات محلی در اختیار آذربایجان قرار گرفتند، بنابراین هیچ گونه نیروی قانونی ندارند، یعنی سرزمین ما نیز به صورت قانونی هستند.
اگر مناطق محاصره شده در اختیار آذربایجان قرار گیرد، به معنای دادن بهترین فرصت به دشمن و ایجاد وسوسه برای ادامه جنگ از داخل خاک ارمنستان است. آن توافق به یک توافق صلح تبدیل نمی شود، بلکه به یک توافق جنگ تبدیل می شود.
در مورد آرتساخ، این ایده که «از دست آرتساخ خلاص شویم و در صلح زندگی کنیم» نه تنها مزخرف است، بلکه موضوع جنبه اخلاقی هم دارد.متر موردی را در تاریخ جهان به من نشان دهید که ملتی بخشی از صدها هزار نفر خود را به گروگان گرفته است (با علم به قتل عام و آواره شدن) به امید بیهوده زندگی خوب.
مردم ما خوب زندگی نخواهند کرد و این ننگ تا هزاران سال از ما پاک نخواهد شد. ما به خودمان احترام نمی گذاریم، نسل های بعدی تف به صورت ما خواهند کرد. ما با ارتکاب یک اقدام غیراخلاقی و خیانت ملی و گرفتن جنگ و نه صلح در مقابل، خود و نسل هایمان را ناخشنود و ذلیل می کنیم.
تنها این واقعیت که ارمنستان، صرف نظر از تمامیت ارضی خود، قبول حق تعیین سرنوشت و استقلال مردم آرتساخ و مشارکت در تحقق این حق را با تمام ابزارهای سیاسی اعلام نمی کند، از قبل ما را تحقیر می کند. از بسیاری از مردم جهان. چطور میشه اینجوری زندگی کرد؟
در واقع یک نفر آمد و تاریخ هزاران ساله ما را نابود کرد، بخشی از مردم این را نمی فهمند به امید اینکه بالاخره همه چیز درست شود و بخشی از مردم تلاش می کنند تا همه اینها را تغییر دهند، اما آنها نمی تواند.
در چنین شرایطی، ارتش، ساختارهای قدرت که هدف اصلی آنها حفاظت از دولت است، نقش بسیار مهمی دارند.
من به طور خاص به ساختارهای قدرت خود متوسل می شوم: شما سوگند یاد نکردید که از نیکول پاشینیان محافظت کنید، شما سوگند یاد کردید که از سرزمین مادری، دولت، قانون اساسی و قوانین ایالتی محافظت کنید. کاری که نیکول پاشینیان انجام می دهد و می خواهد انجام دهد، اولاً با قانون اساسی و قوانین ما در تضاد است، بنابراین نیکول پاشینیان دیگر مشروعیت ندارد. با اظهارات و اعمالش و بعداً با امضای او جنایتکار دولتی می شود و با حمایت از جنایتکار دولتی سوگند خود را می شکنید که آن هم جنایت دولتی است.
از ساختارهای قدرت می‌خواهم که با دقت بر آنچه در کشورمان می‌گذرد نظارت کنند و از جنایات دولتی به موقع جلوگیری کنند و آماده باشند تا به بخش بزرگی از مردمی بپیوندند که در برابر اجرای جنایات ملی و دولتی مقاومت می‌کنند و سعی در جلوگیری از فاجعه و رسوایی ملی دارند.
