نیویورک – نخست وزیر نیکول پاشینیان در اجلاس سران آینده در چارچوب هفتاد و نهمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک شرکت کرد. رؤسای جمهور و روسای دولت های چند ده کشور نیز در این مراسم شرکت داشتند.
نخست وزیر پاشینیان در سخنرانی خود به طور مشخص گفت:
«رئیس مجمع عمومی،
عالیجناب،
خانم ها و آقایان
برای من شرکت در این «اجلاس آینده» اهمیت ویژه‌ای دارد، زیرا من در انتخابات پارلمانی با شعار حزب ما: «آینده‌ای وجود دارد» مأموریت فعلی نخست‌وزیر جمهوری ارمنستان را دریافت کرده‌ام. !»
تمام مشکلاتی که امروز با آن روبرو هستیم، مستقیم یا غیرمستقیم به تصمیماتی که در مقطعی از گذشته گرفته شده یا نگرفته اند مربوط می شود و همین را می توان در مورد همه موفقیت ها و دستاوردهای امروز گفت.
ما نمی توانیم گذشته را تغییر دهیم، حتی امروز هم نمی توانیم چیزهای زیادی را تغییر دهیم، زیرا امروز تا حدودی بخشی از گذشته است. اما شکل دادن به آینده مهمترین وظیفه امروز است. دستور کار اقدامات ما نیز مشخص است: صلح، امنیت، رفاه، آزادی، عدالت، حقوق بشر، هوش مصنوعی، تغییر اقلیم. اما آنچه از اهمیت بالایی برخوردار است مفهومی است که ما باید در چشم انداز آینده خود قرار دهیم.
و در نتیجه چگونه می توان آینده را ساخت. شاید عجیب به نظر برسد، اما مهمترین کاری که می‌توانیم برای آینده انجام دهیم، خلق روایت‌های مثبت و تمرکز بر امکانات ایجاد مبانی برای آنها، صرف نظر از اینکه در حال حاضر وجود دارند یا نه.
یکی از دلایل بحران جهانی امروز این است که قالب های بین المللی مدت هاست به عرصه ای برای اتهامات متقابل، تهدیدها و محل وقوع بحران ها و بن بست ها تبدیل شده اند.
من به سختی می توانم یک سخنرانی مثبت از طرف خودم یا سایر رهبران در پلتفرم های بین المللی به خاطر بیاورم. و دلایل عینی برای این وجود دارد: مطالب کمی برای گفتمان مثبت وجود دارد. و شاید به این دلیل است که در گذشته بسیار کم یا اصلاً روایت مثبت وجود نداشت.
ما معمولاً به سازمان ملل می‌آییم تا بگوییم اوضاع چقدر بد خواهد بود، زیرا حقایقی که این را ثابت می‌کنند بسیار و در همه جا هستند، بنابراین برای دیدن آنها نیازی به تلاش زیادی نیست. باید تلاش کرد تا پیش نیازهای یک آینده خوب را دید و به آنها فکر کرد، زیرا آنچه در واقعیت اتفاق می افتد، ابتدا در ذهن ما رخ می دهد.
حزب من شعار «آینده ای وجود دارد» را در شرایطی اتخاذ کرد که به نظر می رسید در منطقه ما امیدی به خوش بینی وجود ندارد.
اکنون این اتفاق در سطح جهانی رخ می دهد. و در این اجلاس سران آینده، من می‌خواهم این باور را بیان کنم که “آینده‌ای وجود دارد” و با انجام این کار می‌خواهم سهم خود را داشته باشم.
برخلاف سه بار قبلی، امسال در مجمع عمومی، در سخنرانی خود به جای متهم کردن کشورهای همسایه، بیشتر بر فرصت ها تمرکز خواهم کرد.
و این فضا را برای تفکر مثبت و صحبت در مورد احتمالات فراهم می کند. بله، فعلاً بیایید فقط صحبت کنیم، زیرا “در ابتدا کلمه بود و کلمه نزد خدا بود و کلمه خدا بود”.
بنابراین لازم است با کلمات خوب شروع کنیم. باید شعار «آینده ای وجود دارد» را به عنوان یک قضیه مطرح کرد و برای اثبات آن تلاش کرد. بیایید آن را انجام دهیم.
متشکرم».