مقامات می خواهند فینال سرود ملی ارمنستان به خاطر مردن به خاطر ملت نباشد. آنها پایانی را با یک نکته مثبت ارائه می دهند: “انشاالله ارمنستان همیشه پیروز باشد”.
رئیس شورای ملی به همراه هم تیمی های خود سیساک گابریلیان و تقوحی قازاریان از “قرارداد مدنی” تغییراتی را در قانون سرود آغاز کردند.
قازاریان در گفت و گو با قازاریان گفت: با سطر «همیشه پیروز باشی ارمنستان» یعنی نه با خط «زهوی» به پایان می رسد.
چهار رباعی سرود به گونه ای جابجا شد که متن با عبارت «ارمنستان همیشه پیروز باد» به پایان می رسد. این همان چیزی است که نخست وزیر نیکول پاشینیان می خواست، تلاش کرد و نتوانست انجام دهد. خودش یک سال پیش گفته بود. – «ممکن است همیشه ارمنستان را پیدا کنم»، جمله پایانی باید این باشد: «ممکن است همیشه ارمنستان را پیدا کنم، شعر یا داستان کوتاه یا کتابی نوشته است، من خودم یا به سادگی سعی کردم آن تمرین را انجام دهم ، من موفق نشدم.”
تقوه قازاریان می گوید بله، تیم سیاسی مدت ها فکر کرد، با نخست وزیر بحث کرد و به نتیجه رسید. آنها به این نتیجه رسیدند که هیچ مداخله استرسی لازم نیست، فقط جابجایی.
«در رابطه با پایان سرود که پیام مرگ دارد، بیت آخر: «مرگ همه جا همین است، انسان باید یک بار بمیرد، اما فدای آزادی ملتش خواهد شد» و احتیاط فراوان. در رابطه با این کلمه به قازاریان گفته شد.
در همین حال، مروژان تر-گولانیان، نویسنده، روزنامه‌نگار تأکید می‌کند. “نیازی به چنین کاری نیست، سرود پذیرفته می شود، می دانم که نوه من لئو اینطور می خواند. بگذار بماند، چیزی را تغییر نده. اولاً چیزی تغییر نمی کند ما در مورد چیست؟ میدونی چیه، پانتسا با خودش می‌گوید: «اون مدافع اونجاست.»
تر-گولانیان فکر نمی کند که تنظیم مجدد رباعیات معنایی داشته باشد. او مدعی است که سرود یک نماد دولتی است، نیازی به دست دادن نیست وگرنه هر دولتی بنا به سلیقه خود متن و موسیقی سرود را خواهد ساخت.
به مناسبت سرود، دعوای بسیار بزرگی پیش آمد و آن اختلاف مدت ها طول کشید.» – ترگلانیان رئیس کمیته پارلمانی بود که در آن بحث سرود ملی در سال 1991 مطرح شد. اولین سطرها درباره “وطن بدبخت بی صاحب” باید تغییر می کرد. – «از نعلبندیان معذرت میخوام همینطوری بگم آره به میکائیل نعلبندیان آره واقعا معذرت میخوام ولی اون موقع بدبخت بود بی صاحب زیر پا بود الان مملکت زیر پا نیست ما داریم مستقل میسازیم کشور.”
تر-گولانیان به یاد می آورد که در آن زمان، معاون نخست وزیر، مورخ کوپریچ سرداریان، «بیچاره، بی خانمان» را «آزاد، مستقل» «زیبا» کرد و تبدیل کرد. حالا مثلاً با سطر آخر رباعی اول محفوظ است: «پسرت الان صدا می‌زند ارمنستان آزاد مستقل» چون تکراری است، اما هر تغییری به سلیقه خود یا دیگران را غیرقابل قبول می‌داند. – «بذار اینطور باشه ما اینهمه سال می خونیم، 30 سال، 34 سال می خونیم، قبلش می خوندیم، اتفاقا اون آهنگ رو بلد بودیم.
موضوع سرود ملی تقریباً دو دهه است که مرتباً در دستور کار قرار گرفته است، اتهامات زیادی به این اثر کوچک وارد می شود: موسیقی در همان ابتدا رو به افول است، به نوعی آن را بالا نمی برد، همچنین بسیار شبیه است. به یک اثر معروف، متن نوحه است، فقیر. در سال 2006، اقدامات خاصی برای تغییر سرود انجام شد: یک کمیسیون دولتی، نسخه های جدید سرود، در پایان، موسیقی کراس آتریان سرود ارمنستان شوروی انتخاب شد، اما کلمات هرگز یافت نشد، و دائما سنگسار “سرزمین مادری” همچنان به قوت خود ادامه داد.
تقوی گازاریان نماینده رسمی مجلس هم اکنون تاکید می کند: همین، با این حرکت کوچک کار بسته شد. – «به این ترتیب بحث تغییر سرود ملی از دستور کار خارج شده است».
اما آلن سیمونیان، رئیس مجلس، این موضوع را نمی بندد. – “در مقطعی باید به یک نسخه کاملاً متفاوت از سرود فکر کنیم، یک نسخه ارمنی، با ارتباط بسیار بیشتر با ارمنستان و مردم ارمنستان…”.
ضمناً «Mer Hayrenik» نیز در قانون Anthem محافظت نشده است. در ماده انتقالی سند می خوانیم: «این سرود تا زمانی که متن و موسیقی سرود جدید به موجب قانون مشخص نشود معتبر است.