“من همیشه به ایروان می روم”. مرکز درمانی یغگنادزور با مشکل جدی کادر درمانی مواجه است


سیروارد سدراکیان، ساکن ملیشکا که تنها 7 کیلومتر با مرکز منطقه ای وایوتزور فاصله دارد، حدود 10 سال پیش وارد مرکز پزشکی یغگنادزور شد. از آنجا به دلیل نداشتن شرایط لازم برای معاینه پزشکی به پایتخت اعزام شد. حتی امروز، برای یک زن 75 ساله راحت تر است که 3 ساعت برای رسیدن به ایروان سفر کند تا به مرکز پزشکی تازه بازسازی شده وایوتس دزور که به روستا متصل است.

«ابتدا به یغگنادزور رفتم، چنین فرصتی وجود نداشت، مرا به ایروان فرستادند. به این ترتیب من همیشه به ایروان می روم، یا درمانم را انجام می دهم یا دراز می کشم.”

مرکز پزشکی وایوتس دزور مجهز به تجهیزات جدید در ماه مارس بازگشایی شد، اما مشکل جدی پرسنل پزشکی در اینجا وجود دارد. به عنوان مثال، پست های اپیدمیولوژیست اطفال و بزرگسالان در بخش عفونی تقریباً پنج ماه است که خالی است.

خورن نظریان رئیس مرکز پزشکی به شرط عدم فیلمبرداری گفت: مدت زیادی جستجو کردند، اطلاعیه هایی را در سایت وزارت بهداشت منتشر کردند، اما موفق به یافتن متخصص نشدند.

پزشکان ایروان نیز در طول هفته چندین بار به اینجا می آیند، اما در مورد متخصصان عفونی نمی توان جای خالی را پر کرد.

وی ادامه داد: آن دسته از تخصص هایی که در منطقه وجود ندارد، ما با آنها قراردادهای سیاسی و حقوقی داریم که هفته ای یک یا دو بار مراجعه می کنند، اما خدمات عفونت خدماتی است که نمی توان آن را از نظر سیاسی و قانونی ارائه کرد، زیرا عمدتاً درمان بستری است. نظریان گفت.

دولت برای تجهیز مجدد بیمارستان پنج قسمتی 2.6 میلیارد تومان هزینه کرد. در افتتاحیه آن در ماه مارس، نخست وزیر از مالیات دهندگانی که به لطف آنها و برای آنها مرکز پزشکی ساخته شده است، تشکر کرد.

«مسئولان مختلف وزارت بهداشت بررسی کردند و دیدند که شرایط ساختمانی در این مراکز بهداشتی مناسب نیست، پایگاه تخصصی مناسب نیست. به طور کلی وقتی از مراکز درمانی صحبت می کنیم، به این فکر می کنیم که آنها را برای بیماران درمانی جذاب کنیم، اما برای اینکه برای بیماران درمانی جذاب باشند، ابتدا باید برای کادر درمانی جذاب باشند.

نخست وزیر گفت که شرایط جذاب باعث افزایش جریان پزشکان به مناطق می شود. اما به نظر نمی رسد بیمارستان جدید یغگنادزور هنوز پزشکان را جذب کند. به گفته کارشناس بهداشت و درمان و امور اجتماعی مدیریت منطقه، یغگنادزور نه تنها به متخصص عفونی، بلکه به متخصص اطفال، متخصص نوزادان، انکولوژیست و اورژانس نیاز دارد.

«البته الان با قرارداد از جاهای مختلف می‌آیند، اما ما می‌خواهیم متخصص اطفال و نوزاد خودمان را داشته باشیم، یک متخصص اطفال در زایشگاه کار می‌کند که نداریم. لیلیا کاراپتیان گفت: موارد بدون مجوز به سادگی توسط مردم جمع آوری می شوند.

کاراپتیان معتقد است: برای جذابیت بیشتر این منطقه که حدود 130 کیلومتر با پایتخت فاصله دارد، باید حداقل ضمانت های اجتماعی قابل اعتماد به کادر درمانی ارائه شود.

نویسنده: سونا هوسپیان



Source link

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا