روسیه و ایران منافع متفاوتی در قفقاز جنوبی دارند: به نیویورک تایمز مهدی سبحانی، سفیر ایران در ارمنستان در گفت‌وگویی با تشریح جزئیات گفت: «ما اختلافات و منافع مشترک داریم. این بدان معنا نیست که ما متحد هستیم.
این نشریه آمریکایی می نویسد: «در قفقاز پر از درگیری، روسیه و ایران دیدگاه های متفاوتی در مورد توزیع راه های تجاری و نفوذ دارند.
وی در ارمنستان گفت: ایرانیان بهترین دوستان ارامنه در این منطقه هستند ماموریت ناظر اتحادیه اروپا رئیس مارکوس ریتروی افزود: آذربایجانی ها و روس ها از حضور اروپایی ها ناراحت هستند در حالی که به نظر می رسد ایران آن را می پذیرد.
نیویورک تایمز با این استدلال که آخرین موج تنش بر سر آینده منطقه حول محور سیونیک می چرخد، می نویسد: در حال حاضر این جاده برای ارسال کالاهای ایرانی از خلیج فارس به روسیه و اروپا اهمیت اساسی دارد. در اینجاست که روسیه و آذربایجان می خواهند یک جاده شرقی-غربی به ترکیه باز کنند که خارج از کنترل ارمنستان خواهد بود. ارمنی‌ها می‌ترسند آذربایجان به زور آن راه را طی کند».
سفیر ایران در ارمنستان در مصاحبه ای بی نظیر با یک مجله آمریکایی گفت: ما نمی توانیم تغییر مرزهای بین المللی را بپذیریم.
مهدی سبحانی در عین حال از شفاف سازی اینکه تهران در صورت حمله آذربایجان چه خواهد کرد پرهیز کرد. او گفت: «این اتفاق نخواهد افتاد.
در همین حال خاچاتور آندریاسیان، شهردار آگاراک به نیویورک تایمز گفت که این موضوع را با مقامات ایرانی در میان گذاشته و مطمئن است که اگر اتفاقی بیفتد، ایران بدون شک به کمک ارمنستان خواهد آمد.
شهردار آگارک گفت: همه می گویند اگر خدای ناکرده فردی به سیونیک حمله کند ما هم با شما می جنگیم.
در ارمنستان این ترس وجود دارد که سیاست سختگیرانه آمریکا در قبال ایران در دوره ریاست جمهوری ترامپ به کشورشان آسیب برساند و آذربایجان را تقویت کند. آنها همچنین از این بیم دارند که اگر درگیری بین ایران و اسرائیل به یک جنگ تمام عیار تبدیل شود، توانایی تهران برای محافظت از ارمنستان کاهش یابد.
مارکوس ریتر، رئیس مأموریت گشت زنی اروپا در مرزهای ارمنستان، اظهار داشت: ارمنستان و آذربایجان اکنون در حال ساختن سنگر، حفر سنگر و مواضع توپخانه هستند تا برای بدترین سناریو آماده باشند.
نیویورک تایمز، خلاصه می‌نویسد: «در امتداد مرز باریک ارمنستان با ایران، در حدود 10 مایلی آذربایجان، ایستگاه متروکه «مغری» قرار دارد که در سال‌های شوروی ساخته شده است، جایی که واگن‌های زنگ زده قطار در میان علف‌های هرز مدفون شده‌اند. راه‌آهن در دوران شوروی.” این نمادی از قفقاز به هم پیوسته و یادآور اهمیت محوری آن منطقه تا به امروز است.”